Gedichten

Sta Op

Doe als de bloemen,
als de bomen
en omhels het licht,
dat alles naar zich toetrekt.
Want leven,
in zijn diepste, goddelijke kern,
blijft onaantastbaar.
Het gaat de dood voorbij.
Het wacht slechts op voltooiing.

Grafstenen kunnen weggerold.
En mensen in hun kwetsbaarheid
toch boven vrees en vragen uitgetild.
De leegte is geladen
met een nieuw begin.
De woorden die bezonken,
zullen spreken,
omwille van die Ene.
Onze weg.
Wij zullen zeggen:
‘Zie, Hij leeft. Hij gaat ons voor.’

 (Kr. Gelaude)

Vorige Volgende